Miedź porusza się wśród transformacji energetycznej, szoków podażowych i zawirowań rynkowych.

Połączenie zwiększonego zapotrzebowania na energię do chłodzenia i centrów danych, a także przejście na czystsze źródła energii i dążenie do łagodzenia zmian klimatycznych, zmieni rynki surowców w nadchodzących latach. Rządy i korporacje na całym świecie obecnie intensywnie inwestują w infrastrukturę odnawialnych źródeł energii, pojazdy elektryczne i technologie energooszczędne—napędzając popyt na kluczowe metale przejściowe, takie jak:

• Miedź, niezbędna dla sieci elektrycznych, pojazdów elektrycznych i magazynowania baterii
• Aluminium, szeroko stosowane w lekkim transporcie i ramach paneli słonecznych
• Lit, kobalt i nikiel, kluczowe dla technologii akumulatorów
• Srebro i pierwiastki ziem rzadkich, istotne dla paneli słonecznych, turbin wiatrowych i zaawansowanej elektroniki
• Platyna, używana w ogniwach paliwowych wodorowych, elektrolizerach do produkcji wodoru, katalizatorach i zaawansowanych technologiach akumulatorów.

Rosnące globalne temperatury zwiększają zapotrzebowanie na technologie chłodzenia, takie jak klimatyzacja—z niedawną falą upałów na półkuli południowej jako wyraźnym przypomnieniem. Wraz z rosnącym zapotrzebowaniem na energię ze strony centrów danych obsługujących AI i chmurę obliczeniową oraz elektryfikacją przemysłową, te zmiany dodatkowo zwiększą zużycie energii. To zwiększy popyt na miedź ze względu na jej doskonałą przewodność elektryczną, czyniąc ją idealną do okablowania i komponentów kluczowych dla efektywnej transmisji i dystrybucji energii—coraz ważniejszego czynnika w miarę integracji odnawialnych źródeł energii z siecią.

Jednak na razie globalne rynki finansowe zostały zaniepokojone agresywnymi politykami handlowymi Trumpa, wywołując groźby odwetu i szeroką wyprzedaż z obaw, że globalna wojna handlowa na obecną skalę i wielkość spowoduje spowolnienie gospodarcze—nie najmniej w USA, gdzie prognozy inflacyjne wzrosły, a nastroje konsumentów i biznesu gwałtownie spadły w ostatnich miesiącach.

Te obawy są odzwierciedlone w stosunku miedzi do złota, który spadł do wieloletniego minimum. Inwestorzy rzucili się na złoto w obliczu obaw o wzrost gospodarczy, inflację i stabilność finansową—podnosząc jego cenę. Tymczasem miedź, mimo swojego długoterminowego potencjału wzrostowego, zmaga się z ryzykiem stagflacji w niektórych regionach. Są one tylko częściowo kompensowane przez ciągły silny popyt związany z przejściem energetycznym. Stosunek ten prawdopodobnie odbije się w końcu, ale nie dopóki nie zostaną znalezione rozwiązania dla wielu głównych wyzwań, z którymi obecnie zmaga się świat, zarówno z perspektywy geopolitycznej, jak i ekonomicznej.